merhaba,
herkesin bir yerlere koşturduğu şu dünyada, herkese ulaşmaya çalışırken çeşitli araçlar kullanıyoruz hepimiz…
msn, facebook, twitter, bloglar, sms, wap….hepsi son dönemin gelişmeleri olarak insanların birbirleriyle kolayca iletişim kurabilmesini sağlamak iddiasında. ama yine hepimiz biliyoruz ki, birbirimize ulaşmak kolaylaştıkça birbirimizden uzaklaşıyoruz sanki. ortak konularımız sadece desteklediğimiz spor kulüpleri veya siyasi partiler oldu. eğer aynı dizileri veya programları seyrediyorsak konuşacak bir şeyler bulabiliyoruz… veya günlük gelişmelere aynı tarafta olduklarımızla birlikte katlanmaya çalışıyoruz belki de…yalnızca sevinçleri ve üzüntüleri paylaşssak bile artık sesli değil, yazılı olarak yapıyoruz bu eylemi… peki kaçınılmaz mı bu durum, başka şansımız yok mu? bilmem ki, düşünmek lazım üzerinde.
bu yazı ilk olduğu için bir konusu yok doğal olarak… yalnızca bir yerlerden başlamak istedim belki de… ilerledikçe günler, düştükçe takvim yaprakları, daha başka şeyler de yazarım umarım…
tekrar görüşmek üzere o halde,
sevgi ve selamlarımla
taner zorbay
ankara 23 ocak 2010
“Birbirimize ulaşmak kolaylaştıkça birbirimizden uzaklaşıyoruz”
Kilit cümle bu bence. Sadece bu söz bile tüm meramı anlatmaya yeter de artar. Facebook denen “şey”e uzunca vakittir direnip, yakın zamanda yenik düşmüş biri olarak -belki yıllarca selam bile vermeyeceğimiz kişilerin listemizde olması ne anlam ifade ediyorsa- bu iletişim/iletişimsizlik çılgınlığına hepimizin yenik düştüğünü düşünüyorum. Buna, mezkûr eleştiriyi yapmasına rağmen listesinde 1.184 kişi barındıran siz de ben de, herkes de dahil. Saf ve sade bir hayat artık hayal gibi. Bir gün herşey tersine dönmezse şayet.
“Tık”larla hasbe’l kader karşıma çıkan bloğunuza hayırlı olsun dileklerimi de katarak iki kelam da ben ekleyeyim istedim.
Lüzumsuz görülmemesi ümidiyle. Selamlar…