Bir seferin de sonundayız ve artık dönüş yolundayız. İşte yaklaşık üç hafta boyunca beraber çalıştığımız bilim ekibi, Alvin ile beraber:
Bu sefer, gezegenimizi şekillendiren süreçleri anlama yolunda sadece bir damla görevi görecek, daha keşfedecek çok şey var. Derin okyanus tabanını keşfedip anlamak belki daha yüzyıllar alacak, zira Yeryüzü’nün üçte ikisini kaplayan çok geniş bir habitat ve sadece tüm dünyada bile bir avuç sayılabilecek bir araştırmacı grubu tarafından çalışılıyor.
Mustafa
10 Nisan günü bu seferde ikinci bir dalış şansım oldu: Alvin’in 4886 nolu dalışında bu sefer University of Delaware doktora öğrencisi Julia Guimond ile çalıştık. Bu dalış sırasında Türkiye’deyken yanımızda getirdiğimiz ODTÜ ve University of Delaware işaretleyicilerini Tica adı verilen ve Riftia kolonilerinin yoğun bir biçimde bulunduğu kemosentetik habitatlara bıraktık (2510 m). Bu alanda sefer sırasında gözlemlediğimiz en sağlıklı kolonilerden birisi bulunuyor, heniz midyeler alanı ele geçirememiş. Detaylı sensör ölçümleri ve örneklemeler yaptık, görüntü aldık. Böylece işaretleyicilerimizle konumunu belirlediğimiz bu alanın nasıl değiştiğini –umarız- bölgeye tekrar çalışmak için geldiğimizde rahatlıkla takip edebileceğiz.
Batuhan
Pasifikte yer alan okyanus sırtlarının karakteristik ve en ilginç hayvan türlerinden biri de Pompei Solucanı, bilimsel adıyla Alvinella pompejena. Hidrotermal püskürmenin olduğu çatlakların etrafını sülfid oksitleyen kemoototrofik bakteri matlarının kaplamasının hemen ardından Pompei solucanları bölgeye yerleşiyor, yani bu tür hidrotermal ekosistem komünitelerinin ilk sakinlerinden. Pompei solucanları Polychaeta yani iğneli solucanlar sınıfına mensup, aynı sınıftan olan ve benzer ortamlarda yaşayan dev tüp solucanı (Riftia pachyptila) gibi endosimbiyotik bakterilere sahip değil, etrafındaki sülfid oksitleyen bakterileri birer dokunaça benzeyen solungaçları ile süzüp midesine göndererek besleniyor. Pompei solucanları 15 cm boya kadar erişebiliyor.
