Category: Deneme Yazıları

Kendini keşfetmek, kendini öğrenmek, kendinin farkına varmak. Tüm bu ifadeler benliğe dair gerçekliği gerçek görmeye karşı sergilenen etken bir içsel gücü imliyor. Varlığını duyumsamaktan bir saniye olsun sıyrılamadığımız, mutlak anlamda içinde yaşadığımız ‘’ben’’i bize keşfedilecek, öğrenilecek kadar yabancı yahut uzak kılanın ne olduğunu merak etmeden edemiyorum. Özfarkındalık kuşkusuz birey ve toplum refahı adına önemi reddedilemez…

İnsan türünün başa çıkmakta en çok zorlandığı belirsizlik arzulanabilirlik ve arzulanamazlık arasındaki bölgede var olan. Bu belirsizlik bizlere kendisini arzulanmadığımızın yüzümüze vurulduğu anlarda hatırlatıyor. Olası bir partner, bir arkadaş, bir aile ferdi tarafından yetersizliği ilan edilen, arzulanabilirliğine olan inancı diğeri tarafından sarsılan insan, asla arzulanamayacağı bir dünyanın varlığını temellendiren yahut diğerinin konu üzerinde karar kılma…

Borges’in ölümüne yakın katıldığı bir televizyon programının kaydında yaptığı bir Thomas Carlyle alıntısını anımsıyorum: Tüm çalışmalar saçmalıktır; ancak çalışmak saçmalık değildir. Bu sözü ilk duyduğumda yaptığım ancak sonuçlarından memnun kalamadığım, yaptığım ancak sonucunun ne olacağını kestiremediğim tüm işlere yeniden tutunmaya dair kuvvetli bir güdü duydum. Sonucu değil süreci, işin kendisini, anlam kaynağı tayin eden söylemler…

Saçma bir dünyayı karşısına alıp yüzünde mağrur bir ifade ile ona katlanma lütfunu gösteren bir adam hayal ediyorum. Bu adam, aradığı anlamı yaşamın içerisinde bulamayacağı gerçeğini sindirmiş ve hayatı, saçma olmasına rağmen, vazosunu kırmış bir çocuğu affeder gibi affediyor. İlgilendiğim bu adamın hayata bu lütfu bahşettikten sonra yaşamayı nasıl sürdüreceği, kendini nasıl mutlu edeceği değil.…

Yalnızlığın çeşitli zümreler ve bireyler tarafından sahiplenilmeye çalışıldığı bir çağın içinde yaşıyoruz. Söz konusu sahiplenme, yalnızlığın deneyimlendiğine dair farkındalığın ötesinde. Çeşitli kişiler ve güruhlar, yalnızlığın kendi var oluşları karşısında diz çökerek kadim tanımından vazgeçmesini diliyor. Bir diğer deyişle yalnızlık bir deneyim olarak algılanmanın ötesine geçerek bir değere, hatta bir onur nişanına dönüşmüş durumda. Bu anlam…

Kendi geleceğimizi, bize mutluluk vadeden bir geleceği zihnimizde tasarlamak söz konusu olduğunda dayanak noktamız çoğunlukla benliğimizin tam teşekküllü bir tanımı olma eğiliminde. Bu tanımın, kişiliğimizi eksiksizce kağıda dökebilmenin olanaklılığından şüphe duymakla birlikte çağ insanında söz konusu eğilime dair bir aşırılık ve bu aşırılığın doğurduğu bir çeşit sancı gözlemliyorum. Popüler psikoloji ve kişisel gelişim furyası tarafından…